اوت کوتور
اوت کوتور
در زبان فرانسه (Haute) به معنای «بالا و عالى رتبه» و کوتور ( با تلفظ کوتوغ) (Couture) به معنای «دوخت و دوز» است. خود واژه‌ی اوت کوتور در ترجمه‌ی ضمنی «دوزندگی سطح بالا» معنی می‌شود و در صنعت مد و فشن به مجموعه‌ی خاصی از لباس‌ها گفته می‌شود که توسط خیاط‌های بسیار مجرب و زبردست دوخته شده و تمام مراحل دوخت لباس از ابتدا تا انتها توسط دست انجام گرفته باشد. لباس‌های اوت کوتور از پارچه‌های بسیار با‌کیفیت، گران و خاص تهیه شده و فرآیند تولید این لباس‌ها بسیار طولانی‌تر از لباس‌های عادی است چرا که در تهیه‌ی این لباس‌ها از تکنیک‌های دوخت و دوز ویژه‌ای استفاده می‌شود. با توجه به هزینه و مهارت بالایی که صرف تولید لباس‌های اوت کوتور می‌شود، این لباس‌ها بسیار گران‌قیمت هستند و معمولا توسط مشتریان عادی خریداری نمی‌شوند.
در صنعت مد جهان تولیدکننده‌گانی که اقدام به تولید لباس‌های اوت کوتور میکنند جزو معتبرترین و خاص‌ترین خانههای مد جهان هستند و تنها تعداد بسیار محدودی از طراحان و خانههای مد در جهان وجود دارند که لباس‌های اوت کوتور را تولید و آن را عرضه میکنند.
بنیان‌گذار اوت کوتور
با این که واژه‌ی اوت کوتور یک واژه‌ی فرانسوی است و اولین مجموعه‌های اوت کوتور در پاریس خلق شده‌اند بنیان‌گذار اوت کوتور یک فرد انگلیسی است؛ «چارلز فردریک ورث» طراح سر‌شناس انگلیسى به عنوان بنیان‌گذار اوت کوتور در جهان شناخته شده است. ورث که سال ۱۸۵۶ از انگلستان به پاریس نقل مکان کرد به جای فروش و تولید پوشاک معمولی به تولید و فروش لباس‌های سفارشی بسیار نفیس و گران‌قیمت روی آورد. او اولین فروشگاه بزرگش را در سال ١٨٥٧ میلادى تاسیس کرد و اولین کسی بود که از مجسمه‌هاى مانکن در ویترین‌ها برای نمایش استایل لباس‌های گران‌بهایی که دوخته بود استفاده می‌کرد. او به سرعت مشتریان خاص خود را به دست آورد و مردم پاریس واژه‌ی «اوت کوتور» را برای به لباس‌های نفیس، سطح بالا و گران‌قیمت ورث به کار می‌بردند.
از جمله معروف‌ترین مشتریان چارلز فردریک ورث میتوان به همسر ناپلون سوم شاهزاده‌ی فرانسه، اوجینى (Eugénie de Montijo)، شاهزاده‌ی اتریشى پائولین فون متریریچ (Pauline von Metternich) و الیزابت ملکه‌ی اتریش (Elisabeth of Austria) اشاره کرد.
قوانین، معیارها و استانداردهای اوت کوتور
معیارها و استانداردهای اوت کوتور در سال ۱۹۴۵ توسط سندیکا مقرر و در سال ۱۹۹۲ به‌روزرسانی شدند. برای آن که مزونی حق آن را داشته باشد که خود را مزون کوتور بنامد و یا از عبارت اوت کوتور در تبلیغات خود یا هر مورد دیگری استفاده کند، باید این قوانین معیارها و استانداردها را رعایت کند:
- برای مشتریان خصوصی، با یک یا دو بار پرو کردن، پوشاک سفارشی طراحی کند.
- آتلیه‌ای در پاریس داشته باشد که حداقل ۱۵ کارمند در آن به صورت تمام‌وقت کار کنند.
- در حداقل یک آتلیه، حداقل ۲۰ کارمند فنی تمام‌وقت داشته باشد.
- در هر فصل مد (دو بار، در ماه ژانویه و ژوییه هر سال)، مجموعه‌ای از حداقل ۵۰ طرح جدید لباس شب و روز را برای عموم به نمایش بگذارد.
چه برندهایی اوت کوتور تولید میکنند:
در حال حاضر ۱۸ برند به طور رسمی عضو سندیکای اوت کوتور هستند. این خانههای مد به عنوان خانههای مد اوت کوتور شناخته می‌شوند و می‌توانند به صورت رسمی به تولید لباس‌های اوت کوتور بپردازند. از جمله‌‌ی این برندها میتوان به برند‌هاى مشهورى مانند کوکو شنل (Coco Chanel)، کریستین دیور (Christian Dior)، ژیوانشی (Givenchy)، ژان پل گوتیه (Jean Paul Gaultier) و پیر کاردن (Pierre Cardin) اشاره کرد.
خانه‌هاى مد اوت کوتور سالانه بیش از یک میلیارد دلار فروش دارند و نزدیک به ٥٠٠٠ پرسنل و کارمند از جمله ٢٢٠٠ خیاط در این خانههای مد فعالیت میکنند. دوزندگان فعال در این خانههای مد در زمینه‌های به خصوصى همچون پارچه، دکمه، کفش و غیره تخصص دارند. قبل از جنگ جهانی دوم مجموعا ٣٥٠٠٠ نفر در خانههای اوت کوتور مشغول به کار بوده‌اند.
سندیکای اوت کور به جز اعضای اصلی، اعضای دیگری هم دارد که به اصطلاح به عنوان عضو مهمان شناخته مى‌شوند. این برندها عضو رسمی سندیکای اوت کوتور نیستند اما به طور کامل تمام امتیازات اعضاى اتحادیه اوت کوتور پاریس را دارند و در خارج از پاریس فعالیت میکنند. از جمله این برندها میتوان به برندهای والنتینو (Valentino)، آرمانی (Armani)، ایلی ساب (Elie Saab) و ورساچه (Versace) اشاره کرد.
